En toen was het opeens 2015

En toen was het opeens 2015 en wonen Mark en ik al bijna 2 jaar in Indonesië. Kun je het je voorstellen? Ik herinner me nog goed dat we ons klaar maakten voor de verhuizing en ons niets konden voorstellen bij het leven in Jakarta. We hadden ons voorbereid op een leven in Kuala Lumpur en toen het op het laatste moment Jakarta werd, hebben we ons dat maar een beetje laten overkomen. Inmiddels hebben we wel echt het gevoel dat dit ons thuis is en lijkt ons leven in Nederland weer ver weg. Het is altijd fascinerend hoe snel iets 'thuis' is. Ik had het altijd al met kamperen: na de tweede nacht op een camping zeiden we al 'zullen we weer naar huis gaan?'.

De laatste keer dat ik een blog schreef, was ik hartstikke zenuwachtig voor mijn rol in Alice in Wonderland. Ik kan nu eigenlijk nog steeds niet geloven dat ik dat gedaan heb. Gelukkig is het Indonesische publiek een zeer dankbaar publiek en werd er keihard om grappen gelachen die ik om eerlijk te zijn niet zo extreem hilarisch vond, maar goed. Onze inzet werd dus absoluut gewaardeerd. Het allerzenuwachtigst was ik voor mijn solo. Die zou halverwege de tweede acte plaats vinden. Op het moment dat ik daar de laatste noten van zong, voelde ik een gigantische last van mijn schouders vallen en heb ik de rest van de musical en avond alleen maar in een soort van roes doorgebracht. Ik heb het gedaan!!! Wat een overwinning!!!

Inmiddels is koor weer begonnen en zijn we aan het repeteren voor ons concert eind mei; deze keer doen we een light versie en gaan we allemaal losse popliedjes zingen.

Diezelfde maand vond ons volgende TU Delft Alumni event plaats. Ditmaal hadden we Philips gevraagd om te hosten. Het ging allemaal lekker Indonesisch: er hadden zich bijna 70 mensen opgegeven en er kwamen er 28 opdagen. Ook waren alle mensen van de organisatie niet aanwezig of ruim voor het einde verdwenen en werden de sprekers zo'n beetje een uurtje voor het event bij elkaar geraapt. Het feest was compleet toen iemand op de voorste rij tijdens de presentaties in slaap viel en daarbij ook nog eens keihard begon te snurken hahahahaha. Oh mijn god. Je begrijpt dat we allemaal niet zo hard van stapel lopen om het volgende event te organiseren..

Eind november had Mark een training voor Philips in Shanghai. Dat was natuurlijk een mooie aanleiding voor mij om China eens te bezoeken. Wat een ander volk is dat Chinese volk! Waar je in Indonesië de hele dag wordt nageroepen, aangestaard en toe- (uit-) gelachen, kijkt de gemiddelde Chinees niet op of om. Mensen zijn veel harder en zakelijker en veel meer met zichzelf bezig. Dat zal ongetwijfeld ook komen doordat het een grote stad is, maar om eerlijk te zijn was ik erg blij dat we niet daar, maar in Indonesië terecht zijn gekomen. Ondanks dat is het wel een hele gave stad: mooie architectuur, een mooie mix tussen oud en rommelig en nieuw en strak. Ook kent het een uitgebreide culturele scene en heel veel groen. Tof om er een keer geweest te zijn!

En twee weken later gingen we alweer op reis: ditmaal via Kuala Lumpur naar Cambodja. Daar zou Mark de halve marathon en ik de 10 km op het Angkor Wat tempelcomplex gaan rennen. Het was ongelooflijk zwaar (want warm en ver) maar wel een enorme prestatie in een heel bijzondere setting. Twee oud collega's van Mark die momenteel in Singapore wonen waren ook overgekomen en hij is zelfs een paar meter voor de finish op zijn knieën gegaan om haar ten huwelijk te vragen. Eigenlijk was het de bedoeling geweest dat wij dat op de gevoelige plaat zouden vastleggen, maar we hadden niet zo goed op zitten letten en toen ik van de wc kwam bij de finish stonden ze opeens voor onze neus en was de daad al geschied. Oeps haha

En weer twee weken later was het alweer raak: toen stapten we op het vliegtuig naar Nederland. Wat was het weer superfijn om iedereen te zien! Helaas is er altijd te weinig tijd en kun je niet bij iedereen langs, maar we hebben er alles aan gedaan om onze dagen zo vol mogelijk te proppen met bezoekjes door het hele land. We hebben meerdere heerlijke kerstdiners gehad, verjaardagen (alvast) gevierd van Marianne, Bart, Jelle & Anne, meerdere baby's geknuffeld (kleine Nienke, Teuntje en Sofietje) en heel veel vrienden en familie gezien. Tussendoor zijn we ook nog even op bezoek geweest bij Joris & Cecile in Londen, o.a. om Oud & Nieuw te vieren en onze goede voornemens voor 2015 in de pub te bespreken. Eenmaal terug in Jakarta (met een koffer vol kaas en drop) moesten we er dus wel een beetje van uitrusten.

En toen waren we weer terug in Jakarta, was het opeens 2015 en stonden we aan de start van waarschijnlijk ons laatste jaar Indonesië. Mark is momenteel met de laatste maanden van zijn eerste Philips project bezig (in de publieke sector) waarna een project in de private sector volgt. Het is nu even zwaar, maar dat gaat hopelijk snel veranderen. Zijn nieuwe project zal hij samen gaan doen met een vriend van ons die ook bij Philips werkt dus dat geeft goede moed.

Ik ben inmiddels hard aan het werk met het oprichten van mijn eigen bedrijfje. Vorig jaar ben ik mijn zoektocht gestart naar het product dat ik wil gaan verkopen. Ik heb toen een hele lijn stoffen manden gemaakt en heel veel geleerd over waar je stoffen kunt krijgen, wat het kost, hoe het werkt om dingen te laten maken en hoeveel dat kost. Maar uiteindelijk heb ik toch besloten om op zoek te gaan naar een ander product en heb ik besloten om kinderspeelgoed van stof te maken. Ik ben nu bezig met het maken van een speelmat van Jakarta met typisch 'Jakartaanse' vervoersmiddelen waarmee op die speelmat gespeeld kan worden. Ik maak daarvoor tekeningen die ik op stof laat drukken. Ik vind het onwijs leuk om mee bezig te zijn en ben ook hard op weg met het vinden van bedrijfjes die voor me kunnen printen, naaiateliers en contacten die me kunnen helpen met de verkoop. Het geeft allemaal veel energie!

Ik heb inmiddels ook een klein netwerkje van mensen om me heen die allemaal hun eigen bedrijf runnen of aan het opzetten zijn. Ik probeer zo veel mogelijk buiten de deur te werken en met mensen te sparren. Zo werk ik vaak in koffiebarretjes waar ik contacten opdoe, maar ben ik ook bij een start-up incubator van een lokale bank (Mandiri) begonnen. Mandiri selecteert jaarlijks een stuk of 15 start-ups die dan begeleid worden en een kantoorruimte aangeboden krijgen. Ik mag daar nu ook werken en bevind me dus opeens in een superinsperende 'scene' van jonge, ambitieuze Indonesiërs. Al moet ik wel heel eerlijk zeggen dat ik me ook bij hen af en toe ernstig afvraag wat ze nog meer doen behalve giechelen, kletsen en heel veel eten..

En ondertussen verplaats ik me op ons scootertje door de stad en voel ik me er helemaal bij horen. Op maandagavond heb ik weer mijn koor, op dinsdagavond volleybal ik tegenwoordig (hoera hoera hoera) met de Franse comunity (mijn god, er wordt elke keer voor en na het volleyballen gekust haha), op vrijdag heb ik mijn naailessen en ik werk dus op vaste dagen bij de incubator of met vrienden in een koffiebar. Mark is inmiddels begonnen met het brouwen van zijn eigen bier, hij doet veel aan hardlopen (zowel in de sportschool als door de kampung of dierentuin) en hij is met een vriend begonnen muziek te maken. Ook zijn we weer begonnen met taallessen op zaterdag. Kortom, we vermaken ons prima!

Geheel onverwachts krijgen we dit jaar ook weer veel bezoek: een paar weekends geleden is een oud collega van Mark, Anouk, een weekendje langs geweest vanuit Kuala Lumpur en hebben we Karin en Hans uit Nederland gezien. Eind februari komen Rosanne en Thijs ons bezoeken en begin april gaan we Joyce en Zeno zien in Bali. Hoera!

Afgelopen weekend zijn we met een groep vrienden Jakarta ontvlucht en hebben we het weekend doorgebracht op een Eco Farm. We hebben heerlijk niets gedaan en vooral gekletst, gegeten en gedronken (en heel veel frisse lucht ingeademd!). Vol enthousiasme hebben we een aldaar verbouwd groentepakket meegenomen naar Jakarta. Daar hebben we nu heel eerlijk gezegd een klein beetje spijt van want daar zat zo'n ongelooflijke hoeveelheid sla in dat die inmiddels wel een beetje onze neuzen uit komt..

Ik hoop dat met jullie ook alles goed is daar. Aangezien ik mijn dagen zeer flexibel in kan delen, is een skype sessie makkelijk in te plannen: dus ik hoor graag wanneer jullie kunnen!

Liefs uit Jakarta,
Inoek (& Mark)