Gastblog PC & MM :)

Vol trots kondigen wij onze gastbloggers Cees en Marianne aan! Geheel gejat volgens het briljante idee van Cecile en Joris ☺


Indonesië actueel: op bezoek bij en direct ook op pad met Inoek & Mark!

Na een lange vlucht van Amsterdam naar Jakarta vielen wij met onze neus in de boter: de vrijdagavondspits gaf ons ruim de tijd om in de taxi alvast wat bij te praten met Mark. Maar na 3 uur taxi was het toch zover: geweldig om zo met z’n viertjes in het appartement te zijn waar M&I hun eerste jaar Jakarta hebben doorgebracht. Echte ondernemende avonturiers in een grote wereldstad. In Jakarta gezellig het weekend samen doorgebracht inclusief een bezoek aan het nieuwe appartement en het kantoor waar Mark vanuit werkt. Ook nader kennis gemaakt met zowel het moderne Jakarta als de oude kampungs. Opvallend is de blijheid en de warmte van Indonesië - je voelt je meer dan welkom. Kernwoorden Jakarta: taxi’s, winkelcentra, heel veel scooters, studenten Engels, zwembad en last but not least: eten - vaak en bijzonder lekker! Na het eerste weekend in een drukke stad hebben wij met z’n vieren kennis gemaakt met de natuur op Sumatra. Wat is het prachtig om rond te banjeren in de echte jungle en orang utangs zelf te kunnen voeren. Wat een behendige klimmer zijn dat en daarbij volkomen op hun gemak met bezoekers op aanraakafstand! Daarbij wordt wel een test uitgevoerd op de conditie. Bij de apen op bezoek vraagt wel een stevige klauterpartij - maar het is het dan zeker meer dan waard! Na een dag de directe omgeving verkend te hebben (bezoek school, rijstvelden, biologische tuinderij en een kennismaking met het gezin van onze gids) werden wij weer keurig thuis afgeleverd op de brommer met zijspan. Wegen op Sumatra zijn wel een “beetje” slecht onderhouden. Maar na elke dag inspanning op Sumatra wachtte een tweetal afsluitende beloningen: een koele Bintang en het hartverwarmende hoogtepunt: de koude douche! Dachten wij met de apen al iets heel bijzonders te hebben meegemaakt, op de derde dag Sumatra maakten wij van dichtbij kennis met een dier dat dichtbij toch wel heel erg groot bleek: de olifant. Prachtig om die dieren te zien plonzen in de rivier en daarna zelf te mogen schrobben! Alsof dat nog niet genoeg was hebben wij deze toer afgesloten met iets wat ik echt niet van plan was: een rit op de olifant - had ik voor geen goud willen missen. Opnieuw een prachtig contact met de natuur. Wat mooi dat het nog bestaat en volgens de plannen nog lang voor ons mensen bewaard blijft. Op dag 4 zijn wij na een wandeling stroomopwaarts door onze gidsen opnieuw verrast met een Indonesische lunch (nasi goreng in bananenblad), gewoonte getrouw gevolgd door onbeperkt vruchten eten als toetje - je kan er geen genoeg van krijgen! Nou ja, soms wel een beetje. Nadat Inoek en Marianne een extra uitstapje met de gids gemaakt hadden (Mark en Cees hoefden niet mee) zijn we met tubes de rivier afgevaren. Heel enerverend met al die watervallen! Vandaag (tweede zondag in Indonesië) zijn wij per vliegtuig onderweg van Sumatra terug naar Java. Wat een geweldige week is het geweest, werkelijk een onvergetelijke ervaring. Het lijkt wel of wij al weken op pad zijn na zo veel grandioze avonturen. Heel veel dank, Inoek en Mark, dat jullie dit voor ons mogelijk maken. Wat een belevenissen in week 1 en dat is nog maar het begin..

- Cees


Zoals wel blijkt uit het stuk van Cees hebben wij het enorm naar ons zin. Dit is onze eerste keer in Azië dus alles is nieuw. Geweldig om te zien hoe Mark & Inoek hun leven hebben opgebouwd in Jakarta en hoe ze inmiddels de taal spreken. De blogs van Inoek zijn altijd hilarisch maar het blijkt toch niet altijd makkelijk te zijn in den vreemde. Gelukkig kunnen ze elkaar goed steunen en het is fijn om dat te ervaren. Ik begrijp inmiddels Inoek’s uitspraak “wij zitten met onze dikke witte reet in een taxi”. Dat dikke zal bij Inoek wel meevallen ☺. Wij rijke Westerlingen kunnen ons hier veel permitteren. Ik schaam me dan ook een beetje als je door de Kampung in Jakarta loopt of door de dorpjes op Sumatra. Ik voel me ook een beetje een voyeur. De mensen hebben daar op materieel gebied veel minder dan wij met onze luxe. Wat echter opvalt is dat ze altijd vriendelijk en behulpzaam zijn en tevreden. Hier hebben ze geen cursus Mindfulness nodig. Hier leeft men in het nu en bij het weer. Als er maar geld voor eten of om een vriend in nood te helpen is het goed. En verder pelan pelan, slowly slowly. Lekker met de kinderen op de veranda! Sumatra is in één woord geweldig. Wildlife is hier nooit ver. Behalve de orang utangs en olifanten ook: een slang op je veranda, een 1,5 meter lange hagedis die het pad oversteekt, makaken die met tientallen in de bomen voor je lodge tekeer gaan of zelfs de bananen onder je neus weg jatten! Deel 2 van de trip begint morgen: op pad met Agus!

Wij zijn inmiddels al vijf dagen op pad met Agus, onze gids - bij een aantal van jullie wel bekend - en Omai, de chauffeur. Van M en I en S en N hadden we al gehoord dat de trip met Agus zo leuk was. Na de 'standaard' 3-daagse trip hebben wij er nog 5 dagen achteraan geplakt. Heel bijzonder en anders dan van luxe htl naar luxe htl. De bamboehut was een ervaring. Erg primitief, maar idyllisch gelegen en we hebben er heerlijk gegeten. De weg naar boven was nog slechter dan de weg die we met de jeep hadden op Sumatra. Geen haar op ons NL hoofd dat eraan zou denken om met de auto zo'n pad op te gaan. En elke dag blijkt het nog slechter te kunnen. Vandaag waren we dan ook helemaal verbaasd nauwelijks een gat tegen te komen. Agus zorgt ook dat we elke dag iets bijzonders eten, saté van rundvlees, natuurlijk saté ayam, maar ook saté kambing (lam), bijzondere vruchten, groenten of gerechten uit de streek of plaats waar we zijn. Elke mAaltijd is weer een verrassing. Naast gids is Agus ook nog onze medicijnman. Cees heeft een vervelende val gemaakt en behalve direct een zalfje werd er twee avonden een papje van gember en zout gebracht dat ik met een verband op zijn voet kon aanbrengen. Last van je buik: Agus weet raad!

De mensen leven hier sowieso dichter bij de natuur. Op vrijdag verruilen de kinderen hun schooluniform voor een scoutingpak. Jongens en meisjes, van klein tot groot, allemaal in het bruin en beige. Ze krijgen EHBO-les en theorie over de natuur. Als ze iets ouder zijn, gaan ze de natuur in.

Wij voelen ons wel beschaamd. Zitten wij in een hotel, zitten Agus en Omai in een guesthouse, maar meestal in een kamertje naast de keuken of in de kelder van het htl. Veel htls hebben nl kamers speciaal voor de driver. Wij hoeven geen koffer te dragen, de autodeur wordt steeds voor ons open en dicht gedaan, vandaag werden we weer naar het restaurant gebracht met de auto, kortom, best gênant. Als je het ter sprake brengt is het antwoord steevast. "It is my job."
Ik denk niet dat dat gaat wennen!

- Marianne